lambo

Ik heb nu een tijdje na zitten denken wat ik zal schrijven over mijn ervaring in india, maar woorden kunnen dit gevoel wat ik heb van india niet omschrijven. Ik heb mijn laatste 5 weken in rishikesh door gebracht. En ik kan zeggen zonder twijfel dat india mijn favorite land is.
Ik heb een boel vrienden gemaakt, en ik verbleef van in een restaurant genaamt East-West. Het restaurant was gesloten maar het was nog open voor de locale mensen, die sliepen daar, en soms hadden we een feest, dan speelde we muziek en aten we later in de avond. Het restaurant was een soort hang plek geworden, soms kwamen er toeristen maar die moesten weg naar sluitingstijd, maar ik kon altijd blijven, soms bleef ik daar dan ook slapen als ik geen zin had om naar mijn 3 euro per nacht kamer te lopen. De eigennaar genaamt Naveen en Prem zijn goede vrienden geworden, en op een gegeven moment tijdens een gesprek, zeiden ze dat als hun niet in het restaurant waren dat ik de controle had. Omdat het restaurant gesloten was in dit laag seizoen kan er geen lawaai zijn, en ik zorgde ervoor dat het rustig bleef na sluitings tijd, en soms liet ik dan ook de toeristen naar buiten en sloot de deur. En dan na sluitings tijd deden we vaak een drankje, omdat drank was verboden in dit dorpje. Ik heb ook wat hindi geleerd, en mijn naam was dan ook lambo wat lange betekent. Als ik over straat liep herkende mensen mij, en ik hoorde altijd wel iemand Lambo!! roepen. Hindi is een makelijke taal om te leren, ik wil ook meer leren nu.
Toen ik voor het eerst in india kwam wist ik niet wat ik er van moest denken, het is een hele speciale cultuur, maar na een tijdje begpijp je wat het betekent, zoals de muziek het dansen de films het eten het geloof, deze dingen kan je niet aan iemand vertellen hoe het is, je moet het voelen.
Ik ging ook veel met iemand van east west om, hij heet sandeep, hij is muziekant en hij was net getrouwt met een indische vrouw uit london. We prate veel samen, en hij kwam regelmatig bij mij ok te praten over zijn liefde, na een tijdje bekwam ik een soort van adviseur, ook bij andere mensen.
Het was wel grappig dat ik met hun over hun liefdes leven praten en zelf had ik dat leven niet. Maar ik leerde zelf ook een boel van hun, ik heb eigenlijk een heleboel geleerd in india.
Er lopen overal baba's/ sadoe op straat, dat zijn soort van pelgrim priesters, die verlaten hun family op jonge leeftijd en beginnen een spirutueel leven. Ze dragen alleen een kan met water. En krijgen vaak eten van mensen of bij de heilige tempels. Ik prate en mediteerde soms ook met 1, hij kwam van amerika en leefde voor 10 jaar nu in india als baba.
Maar nu is het tijd om weer mijn gezicht in nederland te laten zien, ik heb er heel veel zin.
Ik zal india missen, maar ik weet dat ik weer een keer terug gaat.
Ik land op 26 july
zie julie gauw.

namaste